ၿငိမ္းခ်မ္းေရးခရီးရွည္ (၃၅)ရက္ေျမာက္ေန႔ (ဇူလိုင္လ ၆ ရက္၊ ၂ဝဝ၉)
ယေန႔တြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ျမန္မာျပည္လြတ္ေျမာက္ေရး ခရီးရွည္ခ်ီတက္ျခင္းတြင္ Buffalo ၿမဳိ႔မွ ဦးဇင္းကုမာရ ပါဝင္ခ်ီတက္သည္။ ရာသီဥတုသည္ အေတာ္အသင့္ျဖစ္၏ လမ္းေလွ်ာက္၍ေကာင္းေသာ အေနအထားျဖစ္သည္။ မေန႔ကရပ္နားခဲ့ရာ လမ္းေပၚရွိ စပ်စ္ၿခံႀကီးတခုအေရွ႔မွ စတင္ခ်ီတက္သည္။
ျမန္မာဘုန္းေတာ္ႀကီးတပါးဦးေဆာင္ခ်ီတက္ေနသျဖင့္ ကြၽႏု္ပ္တို႔အဖြဲ႔သည္ ပိုမို၍အဓိပၸါယ္ေလးနက္သြား၏။ ျမန္မာဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားအေၾကာင္းကို ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး Saffaron Revolution မွအေၾကာင္းျပဳ၍ ကမၻာကသိရွိၾကပါသည္။ တိဘက္ျပည္မွ ဒလိုင္းလားမား၏ ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားကို ကမၻာက သိၾကသည္မဟုတ္ေလာ။ လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္လည္းေကာင္း၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္လည္းေကာင္း၊ လူသားအက်ဳိးအတြက္လည္းေကာင္း လႈပ္ရွားမႈတြင္ တိဘက္ျပည္ႏွင့္ ျမန္မာျပည္ အေျခအေနခ်င္း အတူတူပင္ျဖစ္သည္။
Pennsylvania ျပည္နယ္၏ ေရအိုင္အနားေစာင္းတေလွ်ာက္ စပ်စ္ၿခံမ်ားကိုျဖတ္ေက်ာ္ၾက၏။ ခ်ယ္ရီၿခံတခုကို ေတြ႔ရသည္။ မိမိဘာသာစိတ္ႀကိဳက္ဆြတ္ခူးပါဆိုသည့္ဆိုင္းဘုတ္တပ္ထားေသာ ခ်ယ္ရီဆိုင္ထဲက ကားတစင္းထြက္လာၿပီး အေရွ႔တြင္ရပ္ေစာင့္ေနသည္။ ကြၽႏု္ပ္တို႔၏ခ်ီတက္မႈအေၾကာင္းကို စူးစမ္းေမးျမန္းသည္။ ကုလအတြင္းေရးမွဴးထံတင္ျပမည့္စာတြင္လည္း လင္းမယား(၂) ဦးစလုံး လက္မွတ္ေရးထိုးေပးၾကသည္။
ဦးဇင္းကုမာရသည္ သာသနာ့အလံကိုထမ္းကာ တက္ၾကြစြာခ်ီတက္ေနသည္။ ပထမဆုံးေန႔ လမ္းေလွ်ာက္ျခင္းျဖစ္သည့္အတြက္ ေျဖဖဝါးမ်ားနာၾကင္မႈရွိသည္။ ေဝဒနာကိုသည္းခံ၍ခ်ီတက္ေနပါ၏။ (၁၁)နာရီခြဲတြင္ E 5 လမ္းတေနရာ၊ ေတာအုပ္၏အစပ္ အရိပ္ရေသာသစ္ပင္ေအာက္တြင္နား၍ ဦးဇင္းအား ဆြမ္းကပ္ပါသည္။ ရဲေဘာ္မင္းေဆြဦးက တာဝန္ယူ၍႐ိုေသစြာဆြမ္းကပ္ပါသည္။ ဦးဇင္းသည္ ဘုဥ္းေပးသည္ဆို႐ုံမွ်သာ ဘုဥ္းေပးျခင္းျဖစ္သည္။ ထူးျခားေသာျမင္ကြင္းပါေပ။ လမ္းနံေဘးေတာစပ္၊ သစ္ရိပ္ေအာက္တြင္၊ ျမက္ခင္း၌ တာပလာခင္း၍ ဆြမ္းသုံးေဆာင္ဟန္တည္း။ ေတာေတာင္တြင္ ဧကစာက်င့္၍ ဆင္းရဲအေပါင္းကိုဥေပကၡာျပဳကာ ဓမၼကိုအားထုတ္ဟန္တည္း။ ကြၽႏု္ပ္တို႔အဖြဲ႔သားမ်ားကား ထုံးစံအတိုင္း (၅)မိုင္ျပည့္ေသာ တေနရာ၌ ေန႔လည္စာစားၾကသည္။
နာရီဝက္ခန္႔ဆက္ေလွ်ာက္ရာ အမ်ဳိးသားတဦးႏွင့္ေတြ႔ဆုံသည္။ လမ္းဆုံတခုတြင္ရပ္ေစာင့္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ သူသည္ ထိုင္းႏိုင္ငံ၊ မဲေဆာက္ၿမဳိ႔ ေဒၚစင္သီယာေဆးခန္းတြင္ အလုပ္လုပ္ခဲ့ဖူးသည္ဆို၏။ သူ၏အမည္မွာ Harold Linde ျဖစ္သည္။ လက္မွတ္ေရးထိုးေပးပါသည္။ အားတက္သေရာျဖစ္ေန၏။ အလြန္ အားေပး ေထာက္ခံ၏။ အလြန္လည္းေပ်ာ္ရႊင္ဝမ္းေျမာက္ေနပါသည္။ ဘာမ်ားလိုအပ္သလဲ ဟုလည္းေမးျမန္းပါသည္။ ေက်းဇူးတင္ရ၏။
ဆယ္မိနစ္ခန္႔ ဆက္ေလွ်ာက္ၿပီးခ်ိန္တြင္ ၎ပုဂၢဳိလ္သည္ သူ၏သူငယ္ခ်င္းကိုေခၚ၍ ကားႏွင့္လိုက္လာပါသည္။ သူ႔သူငယ္ခ်င္း၏အမည္မွာ Susan Griggs ျဖစ္သည္။ သူမသည္လည္း အလားတူေပ်ာ္ရႊင္ဝမ္းေျမာက္ေသာ သူတဦးျဖစ္ပါသည္။ ကြၽႏု္ပ္တို႔အား အမွတ္တရဓာတ္ပုံ႐ုိက္ပါသည္။ ဆုမြန္လည္းေတာင္းေပးပါသည္။
တနာရီခြဲရန္ ၅ မိနစ္အလိုတြင္ နယူးေယာက္ျပည္နယ္ထဲသို႔ ေရာက္ရွိၾကပါ၏။ Pennsylvania ျပည္နယ္မွ ထြက္ခြာသြားပါၿပီ။ နယူးေယာက္ျပည္နယ္သို႔ ဝင္သည္ဆိုလွ်င္ပင္ Repley ဆိုသည့္ၿမဳိ႔ငယ္တခုကိုျဖတ္ရ၏။ မိနစ္ ၂ဝ ခန္႔ျဖတ္သန္းမိလွ်င္ အိမ္တအိမ္မွ လွမ္း၍ႏႈတတ္ဆက္ကာ ေရဗူးမ်ားလွဴပါသည္။ ယဥ္ေက်းေသာသူမ်ားျဖစ္ပါသည္။ ဤအရိပ္၌နားခိုပါ၊ ေအးျမေသာေရကိုေသာက္ပါဟု ဆိုေလ၏။ ရေသ့တို႔၏ေက်ာင္းသခၤမ္းမွ ငွက္ေက်းတည္း။ ကြၽႏု္ပ္တို႔အထူးေက်နပ္ရပါသည္။
လမ္းတေလွ်ာက္တြင္လည္း ခရီးသြားအေပါင္း၊ ေနအိမ္မ်ားမွလူအေပါင္း၏ စိတ္ဝင္စားမႈ၊ ႏႈတ္ဆက္မႈကို အထူးႀကဳံရသည္။ ကြၽႏု္ပ္တုိ႔လမ္းေလွ်ာက္ခ်ီတက္အဖြဲ႔တြင္ ရဟန္းေတာ္တပါးသည္ ထိပ္တန္းမွ ခ်ီတက္ေနသည္မဟုတ္ပါေလာ။
ခရီးဆုံးခါနီးခ်ိန္တြင္ ျမက္ရိတ္စက္ေမာင္းလာေသာ လူငယ္ ၂ ဦးႏွင့္ေတြ႔ဆုံသည္။ စိတ္ဝင္တစား ေမးျမန္းပါသည္။ ထူးဆန္းေနပုံရ၏။ ကုလသို႔တင္ျပမည့္စာႏွင့္ လက္ကမ္းစာေစာင္မ်ားကို ေဝငွလိုက္ပါသည္။ ထိုသူတို႔ကလည္းေက်ေက်နပ္နပ္ လက္မွတ္ေရးထိုးေပးၾကသည္။ ဆုေတာင္းေပးၾကသည္။ ထိုသို႔ရွိစဥ္ စက္ဘီးသမားတဦးေရာက္လာပါသည္။ Oranto မွ Pittsburgh, PA သို႔ ခရီးႏွင္ေနသူျဖစ္သည္။ ကြၽႏု္ပ္တို႔ အေၾကာင္းကို ေစာေစာကတည္းက စက္ဘီးရပ္၍ နားေထာင္ေနသူျဖစ္သည္။ လက္မွတ္ေရးထိုး ေပးပါသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေၾကာင္း၊ ျမန္မာျပည္အေၾကာင္းမ်ားကို ေျပာဆိုျပရပါသည္။
ရာသီဥတုသင့္တင့္ေသာေန႔ျဖစ္၍ လမ္းေလွ်ာက္ေကာင္းပါသည္။ ေနသည္မႏွိပ္စက္ပါ။ တခ်ဳိ႔ေနရာမ်ားတြင္ မိုးမခပင္ႀကီးမ်ားကိုေတြ႔ရသည္။ ႏႊဲ႔စြာေသာအကိုင္းဖ်ားမ်ား၊ အရြက္မ်ားသည္ ေျမထိေအာင္ညႊတ္ကိုင္း၍ အုပ္ဆိုင္းေနသည္။ စိမ္းစို၍ က်က္သေရရွိစြာေသာမိုးမခပင္၏ အရိပ္ေအာက္တြင္ နားခိုခ်င္ပါသလား။ ေလေျပသည္တသုတ္သုတ္ျဖဴး၏။ ေလေဝွ႔တိုင္းတြင္ သစ္ရြက္တို႔သည္ ဒုကၡေတးကို သိမ္ေမြ႔စြာသီ၍ ကြၽႏု္ပ္တို႔အား ေထာက္ခံေနေလ၏။ သို႔ျဖင့္ ယေန႔တာခရီးကိုညေန (၃)နာရီ မိနစ္ (၂ဝ) တြင္ေအာင္ျမင္စြာရပ္ဆိုင္းလိုက္ၾကသည္။ ခပ္သိမ္းေသာသူတို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းၾကပါေစ။ နတ္လူသာဓုေခၚၾကပါ။
လမ္းေလွ်ာက္ခ်ီတက္သူရဲေဘာ္တဦးတင္ျပသည္။
Posts
1 comment:
ဖတ္သြားပါတယ္ ရွင္
လာျပန္လည္ပါတယ္ ေနာ္
Post a Comment