မိုင္ ၉၀၀ ခရီးစဥ္၏ ၃၇ ရက္ေျမာက္ေန႔ 37th day of 900 miles for Long March

Dunkirk City ကိုေက်ာ္ျဖတ္ျခင္းႏွင့္ Blogger ကိုရဲရင့္ငယ္ လာအားေပးျခင္း
(၃၇)ရက္ေျမာက္ေန႔ (ဇူလိုင္လ ၉ ရက္၊ ၂ဝဝ၉)

နံနက္ (၁ဝ)နာရီ (၁ဝ)မိနစ္တြင္ စတင္ခ်ီတက္ၾကသည္။ ေနပူေသာေန႔ျဖစ္၏။ ေတာလမ္းျဖစ္သည္။ ကားအသြားအလာက်ဲ၏။ အိမ္မ်ားကို ေတာင္တလုံးအိမ္တေဆာင္ေတြ႔ရသည္။ ကားသြားအလာက်ဲသျဖင့္ ႏႈတ္ဆက္သူမ်ားလည္း က်ဲပါးသည္။ ယေန႔စထြက္သည့္ေနရာမွ Buffalo ၿမဳိ႔သို႔ ၄၈ မိုင္ဟု လမ္းေဘး ဆိုင္းဘုတ္က ေဖၚျပသည္။ ၎ဆိုင္းဘုတ္မ်ားသည္ ကားလမ္းကိုေဖၚျပသည္ျဖစ္ရာ တခ်ဳိ႔ေနရာမ်ားတြင္ ေကာက္ေကြ႔၍လမ္းခြဲမ်ားရွိေနလွ်င္ ကြၽႏု္ပ္တို႔ေလွ်ာက္ေသာ လိုကယ္လမ္းတြင္ ဆိုင္းဘုတ္ေပ်ာက္၍ ေပ်ာက္၍သြားတတ္၏။

မနက္ပိုင္းတပိုင္းလုံးကို က်ဲပါးေသာဤအေနအထားအတိုင္း ေလွ်ာက္ရင္း (၅)မိုင္အေရာက္တြင္ ထင္း႐ူးေတာ တခု၌ ေခတၱနားၾကသည္။ ေန႔လည္ ၁၂ နာရီတြင္ဆက္လက္ထြက္ခြာသည္။ ေနသည္ ပူ၍ပူ၍လာ၏။ ေဒါင္းစၾကာသည္ ကြၽႏု္ပ္တို႔၏ ဦးေခါင္းထိပ္တည့္တည့္မွေန၍ အပူႏွင့္အလင္းကိုေဆာင္ကာ ေဒါင္းအလံကိုေစာင့္ၾကည့္ေန၏။ ကုလသမဂၢအလံကိုမူ ေစာင့္ၾကည့္ေနမည္မထင္မိပါ။ အေၾကာင္းမူ ဘန္ကီမြန္းသည္ ျမန္မာျပည္သြား၍ လက္ခ်ည္းဗလာျပန္လာၿပီးေနာက္ ေတာင္စဥ္ေရမရ ေျပာေနေသာ ေၾကာင့္တည္း။ အမွန္တြင္ ကြၽႏု္ပ္တို႔ႏွင့္အတူလမ္းလာေလွ်ာက္ရမည္ျဖစ္သည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လြတ္ေျမာက္ေရး ဒို႔အေရး ဒ႔ိုအေရးဟု ကြၽႏု္ပ္တို႔ေအာ္သကဲ့သို႔ ေအာ္ေနရလွ်င္ သူလည္းဆႏၵျပသူဘဝမွ လြတ္ေျမာက္မည္မဟုတ္။ ချမာမွာ သနားစရာပါ။

အရိပ္ကိုလိုသျဖင့္ ေနပူတြင္ ကဆုန္စိုင္းၾကသည္။ E 5 လမ္းမအတိုင္း Van Burin Point ကိုေက်ာ္ၿပီးေနာက္ ေန႔လည္ (၁)နာရီတြင္ အရိပ္ရွိရာ၌နား၍ အဆာေျပေန႔လည္စာစားၾကသည္။ စားေသာက္ၿပီး၍ ထြက္ခြာခါနီးတြင္ အမ်ဳိးသမီးတဦးေရာက္လာသည္။ အက်ဳိးအေၾကာင္းစုံစမ္းရန္ျဖစ္၏။ ကြၽႏု္ပ္တို႔သည္ ၎ပိုင္ေသာေနရာတြင္ နားေနျခင္းျဖစ္ပါတည္း။ စာရြက္စာတမ္းမ်ားေပးၿပီး၊ ရွင္းျပၿပီးေနာက္ လက္မွတ္ထိုးေပးလိုက္ပါသည္။ ဆက္လက္နားေနခ်င္ပါက နားႏိုင္ပါသည္ဟုဆို၏။ (၁)နာရီခြဲၿပီး (၅)မိနစ္တြင္ ဆက္ေလွ်ာက္ၾကသည္။ (၂)နာရီထိုးရန္ (၁ဝ) မိနစ္အလိုတြင္ လမ္းေဘးဆိုင္းဘုတ္၌ Town of Dunkirk ဟု ေဖၚျပထားသည္။ (၃)မိုင္ေလွ်ာက္ၿပီး ခဏနားၾကသည္။ ယခုအခါေနသည္ ပူလွ၏။ သို႔ျဖင့္ဆက္၍ခ်ီတက္လာရာ Welcome to the City of Dunkirk ဆိုင္းဘုတ္ကိုေတြ႔ရ၏။ Dunkirk ၿမဳိ႔သို႔ဝင္ေရာက္ၿပီ။

မဆိုးလွေသာၿမဳိ႔ျဖစ္သည္။ ေရအိုင္ကမ္းေၾကာ လမ္းတေလွ်ာက္သာေတြ႔ရျခင္းျဖစ္သည္။ အတြင္းသို႔ဝင္ေသာလမ္းမ်ားစြာရွိ၏။ အတြင္းပိုင္း ၿမဳိ႔အေျခအေနကိုမူ မသိရပါ။ တည္းခိုခန္းမ်ား၊ အပန္းေျဖစခန္းမ်ားကို ေတြ႔ရသည္။ ၿမဳိ႔တြင္းဝင္ၿပီး နာရီဝက္ခန္႔ဆက္ေလွ်ာက္ရာLake Shore လမ္းတြင္ အမ်ဳိးသမီးတဦးႏွင့္ ေတြ႔ဆုံသည္။ ျမန္မာျပည္အေၾကာင္းမ်ားေျပာဆိုၿပီးေနာက္ ကုလသမဂၢထံတင္ျပမည့္ စာတြင္ လက္မွတ္ထိုးေပးေလ၏။ Lake Shore လမ္းသည္ အလြန္ရွည္လ်ားေသာလမ္းျဖစ္၏။ (၃)နာရီခြဲတြင္ ကေနဒါႏိုင္င၊ံ Toranto ၿမဳိ႔မွ မိတ္ေဆြမ်ား လမ္းလာေလွ်ာက္မည့္အေၾကာင္း ဆရာေတာ္ဦးနႏၵဝံသ ထံမွ ဖုန္းဆက္လာသည္။ ထိုေၾကာင့္ Lake Shore လမ္းႏွင့္ Deer လမ္းဆုံရာတြင္ ေစာင့္ဆိုင္းေနၾကသည္။ အမွန္၌ ခရီးစဥ္မွာ ဤေနရာတြင္ ၿပီးဆုံးေနၿပီျဖစ္သည္။

(၁၅) မိနစ္ခန္႔အၾကာတြင္ အနီးရွိ Tim Hartons မုန္႔ဆိုင္မွ ဆိုင္ရွင္အမ်ဳိးသမီးေရာက္လာပါသည္။ Pennsylvenia ျပည္နယ္၊ Erie ၿမဳိ႔၏ TV Channel 35 တြင္ ကြၽႏု္ပ္တုိ႔လမ္းေလွ်ာက္သည့္သတင္း သူမ ၾကည့္ရ ေၾကာင္းကို ေျပာျပသည္။ ေရ သို႔မဟုတ္ အေအး သို႔မဟုတ္ စားစရာတခုခုလိုအပ္ပါသလားဟု ေမးျမန္းပါသည္။ သူမ၏အမည္မွာ Gina Kron ျဖစ္သည္။ လက္မွတ္ထိုးေပးသည္။ စားစရာႏွင့္ ေရဗူးမ်ားလွဴဒါန္းသည္။ အမွတ္တရ ဓာတ္ပုံ႐ုိက္သည္။ လိုအပ္သည္မ်ားရွိလွ်င္ ဆိုင္ထဲလာခဲ့ပါဟု ကမ္းလွမ္းသည္။

ထိုစဥ္ စက္ဘီးစီးအမ်ဳိးသမီးတဦးေရာက္လာၿပီး ေမးျမန္းစုံစမ္းသည္။ စိတ္ဝင္စားစြာေျပာဆိုၿပီးေနာက္ လက္မွတ္ထိုးေပးသည္။ ခရီးစဥ္ၿပီးဆုံးေသာ္လည္း ေစာင့္ဆိုင္းရေသာအက်ဳိးျဖစ္၏။ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ေရွာင္တခင္ စာရြက္ေဝရျခင္းမ်ားစြာရွိ၏။ ခဏအၾကာတြင္ အမ်ဳိးသားတဦးေရာက္လာပါသည္။ ျမန္မာျပည္အေၾကာင္းေမးျမန္းေျပာဆို၏။ လက္မွတ္ထိုးေပး၏။ ေစာင့္ဆိုင္းရင္း လူ (၃)ဦး လက္မွတ္ထိုးၿပီး ျဖစ္သြားသည္။

ကေနဒါမွ မိတ္ေဆြႏွင့္ လိုက္လံပို႔ေဆာင္သူ ဆရာေတာ္ဦးနႏၵဝံသတို႔ ေရာက္လာပါသည္။ ထိုမိတ္ေဆြ၏အမည္မွာ ကိုစိုးစိုးေခၚ ရဲရင့္ငယ္ ျဖစ္သည္။ ျမန္မာျပည္အေၾကာင္း Blog ေရးေနသူျဖစ္သည္။ ကြၽႏု္္ပ္တို႔၏ ခရီးရွည္ခ်ီတက္ျခင္း Blog စာမ်က္ႏွာကိုလည္း PDF ဖန္တီးၿပီး ျဖန္႔ခ်ိေပးေနေၾကာင္း ေျပာျပပါ သည္။ ေရွ႔ဆုံးမွ ပြဳိင့္ေျပးေနသူ ရဲေဘာ္ေက်ာ္ရွိန္၊ ထိုေနာက္ သာသနာ့အလံကိုင္လ်က္ ဆရာေတာ္ဦးနႏၵဝံသ၊ ထို႔ေနာက္ ခြပ္ေဒါင္းအလံကိုင္လ်က္ ကေနဒါရဲေဘာ္ စသည္ျဖင့္ ကြၽႏု္ပ္တို႔၏ ဘဝသံသရာရထားႀကီးသည္ လူစုံလွ်င္ ဆက္လက္ထြက္ခြာၾကပါ၏။

ညေန (၅)နာရီတြင္ Armadillo လမ္းႏွင့္ Lake Shore ဆံုရာတြင္ ခရီးစဥ္ကို အဆုံးသတ္လိုက္ၾကေတာ့၏။ ၎လမ္းေထာင့္ရွိ Moniszko Club မွအသက္ႀကီးႀကီးပုဂၢဳိလ္တဦးထြက္လာၿပီးလွ်င္ ကြၽႏု္ပ္တို႔အား ေရခဲေရမ်ား လွဴဒါန္းပါသည္။ အလြန္ေပ်ာ္္ရႊင္တတ္ေသာ ပုဂၢဳိလ္ျဖစ္၏။ ရဲေဘာ္ကေဘာယူသည္ ၎ Club မွ မိတ္ေဆြမ်ား ကို စာရြက္ေဝျခင္း၊ ရွင္းျပျခင္းလုပ္ငန္းကို တက္ၾကြစြာေဆာင္ရြက္ေနသည္။ ထိုမိတ္ေဆြမ်ားကလည္း ျမန္မာျပည္အေၾကာင္း အထူးစိတ္ဝင္စားၾကသည္။ ေရခဲေရတိုက္ေသာ ေပ်ာ္ရႊင္တတ္ေသာ အဖိုးႀကီးကလည္း လက္မွတ္ထိုးေပးပါသည္။ ယေန႔အဖို႔ ရွည္လ်ားလွေသာ Lake Shore လမ္းေၾကာတြင္ပင္ ရပ္နားလိုက္ၾက သည္။

လမ္းေလွ်ာက္ခ်ီတက္ရဲေဘာ္တဦးတင္ျပသည္။