၄၄ ရက္ေျမာက္ေန႔ (ဇူလိုင္လ ၁၇ ရက္၊ ၂ဝဝ၉)
ယေန႔တြင္ ျမန္မာျပည္ႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လြတ္ေျမာက္ေရး ခရီးရွည္အဖြဲ႔သည္ သံဃာေတာ္မ်ားကို အမွဴးထားလ်က္ခ်ီတက္၏။ နံနက္ (၁ဝ)နာရီထိုးရန္ (၁ဝ)မိနစ္အလိုတြင္ မေန႔က ရပ္နားခဲ့ေသာ West Batavia ရြာကေလးမွ စတင္လိုက္သည္။ ေရွေျပးမွာ ရဲေဘာ္ေက်ာ္ရွိန္၊ ထိုေနာက္ဦးပညာေဇာတ (သံဃာ့တပ္ေပါင္းစု ျပည္ပတာဝန္ခံ၊ ေရႊဝါေရာင္ေက်ာင္း၊ ယူတီကာၿမဳိ႔)၊ ဦးစႏၵိမာ (ဖို႔ဝိန္း)၊ အရွင္စႏၵာသာရ (ဖို႔ဝိန္း)၊ ဘတ္ဖလိုးၿမဳိ႔ဆရာေတာ္ဦးနႏၵဝံသ၊ ထို႔ေနာက္ လမ္းေလွ်ာက္ရဲေဘာ္မ်ား စသည္ျဖင့္ စီတန္းလ်က္ခ်ီတက္ၾကသည္။
သံဃာေတာ္မ်ားသည္ သာသနာ့အလံကိုထမ္းလ်က္၊ ခရီးရွည္အဖြဲ႔ႀကီးသည္ သကၤန္းဝါဝါ၊ ခြပ္ေဒါင္းဝါဝါ တို႔ျဖင့္ အေရွ႔ဆီသို႔ ဦးတည္လ်က္။ နဘံမိုး၌ အလံမ်ဳိးစုံတို႔သည္ တလူလူလြင့္လ်က္။ အာကာသည္ ကြၽႏု္ပ္တို႔၏အလာကို ေကာင္းစြာဆီးႀကဳိ၏။ သက္ေတာင့္သက္သာ ရာသီဥတုရွိ၏။ ထိုသာယာေသာေန႔၌ သံဃာအေပါင္းဦးေဆာင္လ်က္ ျမန္မာျပည္ႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လြတ္ေျမာက္ေရး ခရီးရွည္အဖြဲ႔သည္ Batavia City ဆီသို႔ ေရွး႐ႈႏွင္လ်က္ရွိ၏။
စတင္ခ်ီတက္ၿပီး ခဏၾကာလွ်င္ အဖြားႀကီးတဦးသည္ လမ္းေဘးတြင္ကားရပ္လ်က္၊ ကားေပၚမွဆင္းကာ အေသအခ်ာဓါတ္ပုံ႐ိုက္ယူသည္။ ဝါဝါသကၤန္းျဖင့္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားကို ေတြ႔ရလွ်င္ ျမန္မာျပည္ကို တန္း၍သိသူမ်ားရွိၾကပါသည္။ လမ္းေလွ်ာက္သမားမ်ားသက္သက္ ေလွ်ာက္ေသာေန႔မ်ားတြင္ လမ္းတြင္ တခါတရံ ဆိုင္းဘုတ္ကိုလွည့္၍ျပရသည္မ်ားရွိ၏။
(၁၁)နာရီ၊ မိနစ္အနည္းငယ္တြင္ ေခတၱရပ္ဆိုင္းၾကသည္။ ဖို႔ဝိန္းၿမဳိ႔မွ သံဃာမ်ားက ခရီးဆက္ရန္ရွိေသးသျဖင့္ ဤေနရာအထိသာ ကူညီခ်ီတက္ႏိုင္ၾကသည္။ သံဃာမ်ား ဆြမ္းပင္ မစားၾကပါ။ ေရႊဝါေရာင္ဘုန္းေတာ္ႀကီးႏွင့္ ဘတ္ဖလိုးၿမဳိ႔ဆရာေတာ္တို႔ ဆက္လက္အမွဴးျပဳလ်က္ခ်ီတက္ၾကသည္။ ဆက္ေလွ်ာက္ၿပီးခဏၾကာလွ်င္ အဖိုးႀကီးတဦး ကားျဖင့္လိုက္လာၿပီး ဓါတ္ပုံ႐ိုက္သည္။ တခါတရံ အမွတ္တမဲ့႐ိုက္သြားေသာ္လည္း သတင္းစာတြင္ ပါေနတတ္သည္။
သို႔ျဖင့္ ခ်ီတက္ရင္းခရီးရွည္အဖြဲ႔သည္ ၿမဳိ႔လယ္ကိုျဖတ္ေလွ်ာက္ၾကသည္။ City Hall ကိုေက်ာ္ျဖတ္ၾက၏။ စည္ကားေသာၿမဳိ႔ျဖစ္ပါသည္။ ၿမဳိ႔၏လကၡဏာမ်ားျပည့္စုံလွ၏။ ၿမဳိ႔အဝင္ဆိုင္းဘုတ္တြင္ ထူးဆန္းစြာ ေဖၚျပထားသည္မွာ ဤၿမဳိ႔သည္ ဇူလိုင္ ၂၅၊ ၂ဝဝ၁ ခုႏွစ္တြင္ နယူးေယာက္ျပည္နယ္၏ ၿမဳိ႔ေတာ္ (၁)ရက္တာ ျဖစ္ခဲ့သည္ဟူ၏။ ေကာင္းေလစြ။ ျမန္မာျပည္ကို လြတ္လပ္ေရးတရက္ေလာက္ေပးပါ။ ထမင္းဝေအာင္ စားခြင့္ျပဳပါ။ မိမိ၏အိုးအိမ္ကို ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ေပးပါ။ အေၾကာက္အလန္႔ကင္းစြာ အိပ္စက္အနားယူခြင့္ျပဳပါ။ မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္ေသာသူ ကိုယ္တိုင္ ဘယ္ပုံ ဘယ္ခ်ိန္အသက္ေပ်ာက္မည္နည္းဟု ယင္းအခ်ိန္ကို ေန႔ေန႔ညည ပူပန္ေနရဟန္တူ၏။
ၿမဳိ႔လယ္ကိုျဖတ္ေလွ်ာက္ရင္း (၁၂)နာရီထိုးၿပီး (၁၅)မိနစ္တြင္ ပုဂၢဳိလ္ႏွစ္ဦး ရပ္ေစာင့္ၿပီး ဓါတ္ပုံ႐ိုက္ျခင္း၊ ေမးျမန္းျခင္းမ်ားကို ျပဳသည္။ တဦးမွ အလြန္ေပ်ာ္ရႊင္တတ္ေသာသူျဖစ္၏။ က်န္တဦးမွာ တရားသူႀကီး တဦးျဖစ္သည္။ အမည္မွာ J. Grasso ျဖစ္၏။Genesee County Legislature ျဖစ္ပါသည္။ ထိုသို႔ေတြ႔ရသူမ်ား တြင္ တခ်ဳိ႔သူမ်ားက ကဒ္ျပားေလးမ်ား ေပးခဲ့တတ္၏။
ၿမဳိ႔ကိုျဖတ္စဥ္ တခ်ဳိ႔ ထူးဆန္းသလိုၾကည့္ၾက၏။ ဘုန္းႀကီးလည္းပါ၏။ စစ္အဝတ္လည္းပါ၏။ အရပ္ဝတ္လည္း ပါ၏။ အလံတို႔မွာမ်ဳိးစုံေနသည္ျဖစ္ရာ ထူးဆန္းေကာင္းထူးဆန္းေနေပလိမ့္မည္။ ယူနီေဖါင္းဝတ္ထားသျဖင့္ လက္ရွိအမႈထမ္းေနပါသေလာဟု ေမးသူမ်ားရွိသည္။ သတင္းေထာက္ကိုယ္တိုင္ကလည္း ဤသို႔ပင္ေမးခဲ့သည္။ တခ်ဳိ႔လူမ်ား လက္ျပႏႈတ္ဆက္ၾကသည္။ တခ်ဳိ႔ လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္သည္။ (၁)နာရီထိုးရန္ (၁ဝ)မိနစ္အလိုတြင္ အမ်ဳိးသမီးတဦးေရတိုက္၏။ ေမတၱာပို႔၏။ ေရဗူးေလးမ်ားကိုယ္စီေဆာင္လ်က္ ဆက္ေလွ်ာက္ၾက၏။ သခ်ဳႋင္းတခုေရွ႔သို႔ေရာက္လွ်င္ ေခတၱနားၾကသည္။
နားစဥ္ ရဲေဘာ္တခ်ဳိ႔ အဆာေျပစားသူစားၾကသည္။ သံဃာမ်ားမွာ ဆြမ္းမစားဘဲ ဇြဲႏွင့္ေလွ်ာက္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ (၁)နာရီ (၁ဝ)မိနစ္တြင္ ျပန္လည္ခ်ီတက္ၾကသည္။ သခ်ဳႋင္းကိုလြန္သည္ႏွင့္ Batavia ၿမဳိ႔မွ ထြက္ခြာသြားၿပီ ျဖစ္၏။ ၿမဳိ႔မွထြက္လွ်င္ က်ဲပါးေသာေတာလမ္းကိုေလွ်ာက္ရ၏။ တကုန္းတက္တကုန္းဆင္း၊ တံတားေက်ာ္၊ လြင္ျပင္ျဖတ္ စသည္ျဖင့္ခ်ီတက္ၾက၏။ နာရီဝက္ခန္႔ေလွ်က္ၿပီးေသာ္ အိမ္တအိမ္မွ မိသားစုမ်ားထြက္၍ ႀကဳိဆိုႏႈတ္ဆက္ၾက၏။ ေထာက္ခံအားေပး၏။ ေရဗူးမ်ားေပး၏။ အမွတ္တရ ဓါတ္ပုံ႐ိုက္ၾက၏။
မြန္းလြဲ (၂)နာရီထိုးရန္ (၁ဝ)မိနစ္အလိုတြင္ အမ်ဳိးသမီးတဦးကားျဖင့္ေရာက္လာကာ တကူးတက လမ္းကူးလာၿပီး ရပ္ေစာင့္ကာ ဘယ္ရီသီးမ်ားလက္ေဆာင္ေပးပါသည္။ တဦးခ်င္းစီကို ရပ္ေစာင့္၍ ႏႈတ္ဆက္ပါသည္။ အမည္မွာ Karinkovach Allen ျဖစ္၏။ အလြန္ၿငိ္မ္းခ်မ္းေသာအမ်ဳိးသမီး ျဖစ္ပါသည္။ ခရီးစဥ္ဆုံးခါနီးအခ်ိန္ ေလအေဝွ႔တြင္ မိုးေပါက္ေလးမ်ား တခ်က္တခ်က္ပါလာ၏။ ထ႔ိုေနာက္အနည္းငယ္ ရြာစျပဳလာပါသည္။ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားမွာ စိုေသာသကၤန္းျဖင့္ေလွ်က္ေနၾက၏။ သံဃာအမွဴးရွိေသာ ခရီးရွည္အဖြဲ႔သည္ (၂)နာရီတြင္ ယေန႔ခရီးကို အဆုံးသတ္လိုက္ၾကသည္။
လမ္းေလွ်ာက္ခ်ီတက္ရဲေဘာ္တဦးတင္ျပသည္။
Posts
No comments:
Post a Comment