Our hunger strike for Free Burma and Daw Aung San Suu Kyi begins September 18th.

The Long March and Hunger Strike for Free Burma and Daw Aung San Suu Kyi will be outside the UN everyday till September 27th from 9AM - 6PM. 
Our 9 day hunger strike will begin on September 18th, the 21st anniversary of the bloody military coup in Burma.
“Never doubt that a small group of thoughtful, committed citizens can change the world. Indeed, it is the only thing that ever has.”
-Margaret Mead

Tuesday, August 18, 2009

မိုင္ ၉၀၀ ခရီးစဥ္၏ ၇၁ ရက္ေျမာက္ေန႔ခရီး 71st day of 900 miles for Long March

ခရီးရွည္ခ်ီတက္ျခင္း (၇၁) ရက္ေျမာက္
ၾသဂုတ္လ ၁၆ ရက္၊ ၂ဝဝ၉






နံနက္ (၉) နာရီထိုးရန္ (၁၅) မိနစ္အလိုတြင္ စတင္ခ်ီတက္ၾကသည္။ ယမန္ေန႔မ်ားက အားျဖည့္ခ်ီတက္ခဲ့ေသာ္ ရဲေဘာ္ (၃)ဦးလည္းပါဝင္သည္။ စတင္ခ်ီတက္ၿပီး သိပ္မၾကာခင္ လမ္းအနီးရွိအိမ္တအိမ္မွ အဖိုးႀကီးတဦး လွမ္း၍ႏႈတ္ဆက္ပါသည္။ ထိုအဖိုးႀကီးသည္ ျမန္မာျပည္အေၾကာင္းကိုသိရွိသူျဖစ္၏။ ကြၽႏု္ပ္တို႔၏ လမ္းေလွ်ာက္ခ်ီတက္မႈကို ႀကဳိဆိုေသာ္လည္း သူ၏အဆိုမွာ ျမန္မာျပည္ကိုေျပာင္းလဲတိုးတက္ေစရန္မွာ လမ္းေလွ်ာက္ျခင္းျဖင့္မရႏိုင္။ ထုိေၾကာင့္ တခုခုလုပ္ရမည္ဟုဆို၏။


သေဘာထားအျမင္မ်ားျဖစ္ပါ၏။ ျမန္မာႏိုင္ငံႏွင့္ပတ္သက္၍ အေမရိကန္ျပည္သားတဦး၏ အျမင္ျဖစ္ပါသည္။ မည္ကဲ့သို႔ေသာအျမင္မ်ဳိးပင္ျဖစ္ပါေစ စိတ္ဝင္စားမႈရွိျခင္းကပင္ ေကာင္းေသာကိစၥျဖစ္ပါသည္။ (၁ဝ) နာရီထိုးရန္ (၁၅) မိနစ္အလိုတြင္ ေခတၱနားၾကသည္။ ၿမဳိ႔ဧရိယာသို႔ေရာက္လာျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ဤၿမဳိ႔၏ အမည္မွာ Duancesburg ျဖစ္သည္။ လိုကယ္သတင္းစာတြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေၾကာင္း၊ ျမန္မာျပည္အေၾကာင္းပါလာသည္။ ၎အဖိုးႀကီးကပင္ေျပာျပသျဖင့္ နီးရာဓါတ္ဆီဆိုင္တြင္ ဝယ္ယ ူလိုက္ပါသည္။ ရွည္လ်ားေထြျပားစြာေရးထားေသာသတင္းျဖစ္ပါသည္။ စစ္အုပ္စု၏လုပ္ရပ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဤတခ်ီတြင္ ကမၻာက သတိျပဳသင့္ၿပီဟု ဆိုထားပါသည္။
ယင္းၿမဳိ႔တြင္ ဆက္လက္ခ်ီတက္ၿပီးေနာက္ (၁၁) နာရီတြင္ ခဏနားၾကသည္။ နားေနစဥ္ အနီးရွိအိမ္တအိမ္မွ အဖိုးႀကီးတဦးေရဗူးမ်ားျဖင့္ ေရာက္လာပါသည္။ ႏႈတ္ဆက္ၿပီးေနာက္ သူ၏အိမ္သို႔ျပန္ဝင္သြား၏။ ေနာက္တေခါက္ထြက္လာျပန္၏။ တခုခုစားခ်င္ပါသလားဟုေမးျမန္းပါသည္။ ကြၽႏု္ပ္တို႔မွာ ေန႔လည္စာကို မစားေသာအက်င့္မ်ားေသာအားျဖင့္ရွိၿပီျဖစ္၏။ အဖိုးႀကီးသည္ ေနာက္ထပ္တေခါက္ထြက္လာၿပီးလွ်င္ အိမ္ထဲသို႔ၾကြရန္ဖိတ္ေခၚပါသည္။



ကြၽႏု္ပ္တို႔ကလည္း ဝင္လိုက္သြားပါ၏။ အထဲသို႔ေရာက္ေသာ္ ကြၽႏု္ပ္တို႔အဖြဲ႔အတြက္ အသားညွပ္ ေပါင္မုန္႔လုပ္ေကြၽးပါသည္။ တျခားေသာအသီးမ်ား၊ မုန္႔ေျခာက္မ်ားကိုလည္း ေကြၽးပါသည္။ ဤအဖိုးႀကီးသည္ ဘုမသိဘမသိလူတန္းစားေတာ့မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ေပ။ ျမန္မာျပည္ကိစၥကို သိသျဖင့္သာ ဤသို႔ဖိတ္ေခၚ ေကြၽးေမြးျခင္းျဖစ္ေတာ့၏။ သူ၏ဇနီးကလည္း ကြၽႏု္ပ္တို႔၏ လက္ကမ္းစာေစာင္ကို အိမ္ရွိစက္ျဖင့္ မိတၱဴမ်ားကူးေပး၏။

စားရင္းျဖင့္ ျမန္မာျပည္အေၾကာင္း၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေၾကာင္းကို စကားေျပာၾက၏။ ရဲေဘာ္မင္းေဆြဦးက ရွင္းလင္းေျပာျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ယူတီကာမွ ရဲေဘာ္စိုးစိုးခိုင္က ဓါတ္ပုံမွတ္တမ္း တင္ေနပါသည္။ လက္မွတ္မ်ားကိုလည္း ထိုးေပးၾက၏။ အမွတ္တရဓါတ္ပုံလည္း အျပန္အလွန္႐ိုက္ျဖစ္ၾကသည္။ အမည္မ်ားမွာJeff Murtagh ႏွင့္ ဇနီး Peta Murtaghတို႔ျဖစ္ၾကပါသည္။


အခုတေလာတြင္ လမ္းတေလွ်ာက္ေတြ႔ရေသာ ဆိုင္ကယ္မ်ား၊ ကားမ်ားမွ အားေပးမႈမ်ား ပို၍မ်ားျပားလာသည္။ ေတြ႔ဆုံရေသာ လူပုဂၢဳိလ္မ်ား၏ အမူအရာကိုေလ့လာေသာ္ မ်ားစြာေလးနက္မႈရွိသည္ကို ေတြ႔ရ၏။ အခုအခါ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သတင္းသည္ အေမရိကန္ျပည္တဝွမ္းတြင္ ထိပ္တန္းေရာက္ေနသည္မဟုတ္ပါေလာ။


အဖိုးႀကီးအဖြားႀကီးတို႔၏အိမ္မွ ထြက္ေသာ္ Princetown သို႔ေရာက္၏။ ဆက္လက္ခ်ီတက္ၾက၏။ (၁)နာရီ ထိုးရန္ (၁၅) မိနစ္အလိုတြင္ Town of Guilderland သို႔ ေရာက္ရွိသည္။ ခရီးဆုံးခါနီးအခ်ိန္တြင္ အိမ္တအိမ္မွ လွမ္း၍ေခၚျပန္၏။ ေရေအးေအးကိုတိုက္ပါသည္။ ေနပူတြင္ေလွ်ာက္ေနေသာ ကြၽႏု္ပ္တို႔အတြက္ မ်ားစြာ အဆင္ေျပသြား၏။


အိမ္ထဲတြင္ ေခတၱထိုင္၍ စကားအနည္းငယ္ေျပာျဖစ္ၾကသည္။ လက္မွတ္မ်ားလည္းထိုးေပးပါသည္။ ဤေန႔သည္ ထူးျခားေသာေန႔ဟုဆိုရပါေတာ့မည္။


လမ္းေလွ်ာက္ခ်ီတက္ရဲေဘာ္တဦးတင္ျပသည္။

No comments:

Followers

Blog Archive